Terwijl ik deze blog schrijf, luister ik naar Skik. Een van de rasecht Nederlandse cd’s die ik op mijn computer heb gezet. De laatste dagen scan ik in gedachten de inhoud van onze koffers: wat kan ik écht niet missen en wil ik in het land van bestemming hebben? Hmm, écht niet kunnen missen… Klaas is beter in relativeren dan ik. Toen we advies vroegen over vrachtvervoer aan een doorgewinterde collega, had hij het ietwat teleurstellende advies (voor mij dan :)): niks meenemen. Volgens hem kun je daar alles kopen. Maar een voorraadje Hema-t-shirts meenemen voelt gewoon lekker veilig…

Gisteren hebben we onze vracht op Schiphol ingeleverd. Twee knotsen van koffers, een kleintje en een verhuisdoos. Als het goed is halen we die bij de douane op, een paar dagen nadat we aankomen. Weer een stapje dichterbij vertrek! We hebben veel zin om te gaan. Benieuwd naar de mensen die we daar gaan ontmoeten, hoe het taal leren zal gaan, waar we zullen gaan wonen. Maar vertrek betekent ook afscheid nemen van heel veel lieve mensen! Dat zorgt voor een knoop in je maag, maar we realiseerden ons ook hoeveel waardevolle contacten we hier hebben. We hebben genoten van etentjes, nog een laatste keer afspreken, zwemmen met nichtjes en neefjes en een lange wandeling maken. Afgelopen zondag was onze uitzenddienst in de Opstandingskerk. Jan Peter Kruiger ging voor en had als tekst het vertrek van Ruth uit Moab gekozen. Hij legde de link naar onze plannen, hoe wij naar Zuid-Azie vertrekken omdat voor de mensen daar wat proberen te betekenen. Maar ook vergeleek hij het met Jezus, die uit de ‘veilige’ hemel naar de aarde kwam, en letterlijk ‘God met ons’ was. Een bemoedigend idee: wat we ook gaan meemaken, God is bij ons.

Gerhard Schoonvelde (voorzitter TFC), ds. J.P. Kruiger, Frits Niemeijer (WBN) en Gerrit Bril (UZD)

Frits Niemeijer was er namens de zendings organisatie, in zijn speech benadrukte hij de noodzaak van een biddende achterban. (Mocht je tweewekelijks gebedspunten willen ontvangen, geef dat dan aan via het formulier.) Hij was eens op een Thuisfrontcommissie-vergadering en vertelde toen het verhaal waarin Israël onder leiding van Mozes een gevecht levert. Wanneer Mozes zijn armen omhoog hield, waren de Isrealieten aan de winnende hand. Maar zijn armen werden na een tijdje moe. Twee mannen hielpen toen zijn armen omhoog te houden. Hij vergeleek het werk van de TFC, maar ook de steun van een achterban, hiermee: wij kunnen alleen ons werk daar doen als mensen ons ondersteunen. Gerrit Bril van de Utrechtse Zendingsdeputaten (GKV) verbond ons werk met hun Wereldwerkers-programma (guess hoe wij op de naam van onze website zijn gekomen… ;)) dat jonge zendingswerkers financieel ondersteund, om zo missionair werk mogelijk te maken.  Gerhard beschreef de aanloop naar dit moment van uitzending en hoe de Thuisfrontcommissie dat proces heeft meegemaakt. Hij zorgde voor traanoogjes bij ons toen hij zei dat naast alle plannen en geschiedenis hij vooral wilde zeggen dat ze ons gaan missen. En wij jullie!

Daarna kregen we de zegen van God mee, terwijl onze ouders, de TFC en de sprekers achter ons stonden. Een mooi en ontroerend moment!

Aanstaande zaterdag hebben we ons laatste afscheidsfeestje: een etentje met onze familie. En dan vliegen we dinsdag! We vliegen eerst naar Bangkok voor een internationale antropologie-vergadering. Daarna reizen we door naar het land van bestemming. De eerste 6 maanden volgen we intensieve taallessen. We wonen de eerste tijd in een guesthouse, totdat we een eigen appartement hebben gevonden.

Bedankt voor al jullie lieve berichtjes en wensen! We hebben jullie meeleven erg gewaardeerd de laatste tijd. We houden jullie op de hoogte…