Klaas, Maya, Boaz en ik zijn op het moment in Gloucester, Engeland. Ik heb een summer school van mijn studie. Mijn ouders zijn hier ook om ons te helpen met de kinderen, dat is erg fijn. Omdat we geëvacueerd waren uit N. (we kwamen 30 april aan in Brussel), en we behoorlijk uitgeput en van de kaart waren na de aardbeving en nabevingen, zijn we een week in Nederland gebleven om bij te komen.

De eerste aardbeving

Op zaterdag 25 april vierden we Koningsdag met andere Nederlanders in de tuin van een hotel. We hadden net de toespraak van de consul gehad en waren op de foto geweest met een nep-Willem Alexander en Maxima. We liepen naar de tweedehands kraampjes en toen begon de grond enorm te bewegen, alsof je in een boot zit op wilde golven. We werden erdoor op de grond gegooid. Ik stond naast het zwembad en hield gelukkig Maya vast. Klaas stond een eindje verderop, Boaz zat in de kinderwagen naast hem. Door de enorme beving zwiepte het water uit het zwembad over Maya en mij en de mensen om ons heen. Er was veel gegil. Toen het na een minuut afzwakte gingen we in het gras zitten en wachtten de bevingen erna af. Na een uur durfden we naar huis te lopen samen met wat vrienden en zaten we de rest van de middag tot het donker werd bij de buren op hun binnenplaats. Daarna gingen we naar huis. Het aardbevingalarm piepte in ons huis, een eng geluid. Er was niks kapot gegaan in huis en niks van de wand gevallen. Ons huis is gelukkig goed gebouwd, maar bij vrienden, die op de 3e verdieping van een huis wonen, was alles uit de keukenkasten gevallen en was er overal glas en gevallen dingen.

De dagen en nachten erna waren erg eng. Elke keer dat het aardbevingalarm afging pakten we de kinderen en schuilden we onder de tafel, totdat de beving voorbij was. Dat gebeurde vaak dus we sliepen niet meer dan een uurtje achter elkaar ’s nachts, vanwege de bevingen en de spanning. Eerst waren we van plan op vrijdag pas te vertrekken, met de vlucht naar Engeland die we al voor mijn studie geboekt hadden. Maar de angst en de bevingen en de onzekerheid van hoe lang het nog zou duren braken ons op en we waren blij dat we met de evacuatievlucht meekonden.

Tegelijk voelde en voelt dat zo ontzettend dubbel en fout. Wij zijn zo rijk en bevoorrecht en kunnen zomaar uit die situatie wegvliegen. Maar veel mensen daar hebben die kans niet. Zij hebben niet alleen een enorm angstige beleving, maar hebben zoveel verloren: geliefden die zijn overleden, hun huis, hun inkomen (bijvoorbeeld een berggids die zijn been zo verwondde dat het geamputeerd moest worden), en meer. We voelen ons schuldig en willen helpen. Tegelijk waren we alleen maar aan het overleven daar.

This is the second earthquake to strike the country in two weeks. More than 8,000 were killed in the first 7.8 magnitude quake on 25 April, injuring more than 13,000 people and leaving thousands cut off from assistance. (Bron: Medair website)

Twee weken verder

Vanmorgen zou ik net vertrekken naar het eerste college toen een medestudent die ook in N. werkt bij ons voor de deur stond en met grote ogen vroeg of ik het al gehoord had. Ik schrok enorm en ze vertelde dat er weer een grote beving was geweest.

Een collega van ons beschreef hoe ze het ervaren had vandaag:

‘I had a few requests to describe my experience of the earthquake today. I was at our office, just sitting down to lunch outside underneath an awning. Unlike some of the other quakes, there was no noise that preceded this one. It began slowly with a rolling feel. We thought it was like all the others we’ve had over the past weeks and we’d ride it out. Then it continued and strengthened. We made our way to the middle of the lawn, away from the buildings and walls. It’s hard to explain what it’s like to be standing on the ground and watching it move many feet to the right and left beneath you. It is surreal and disorienting. This quake finished with a lot of rolling which felt like we were on a boat that was going over large waves. It leaves you feeling very dizzy. Ben was at home (the same place he experienced the first big one) today for the quake. He sought cover under our kitchen table (again). We live on the third floor. He said he was surprised that it got as strong as it did. We’ve become a bit desensitized after all the aftershocks in the past weeks. Unlike the one on April 25, we only lost one glass water bottle today. Earthquakes create a lot of stories. Everyone has a story of how they experienced it. We’ve heard some very, very sad stories over the weeks and are bracing for the possibility of more of these stories in the coming days. There are also hopeful stories in the midst of the devastation. I’m continually amazed at the strength and perseverance of N. people. Please pray for N. and for the thousands of people that will seek a way to rebuild their homes and lives in the coming months. Thanks so much!’

Dit babytje werd 2 dagen na de eerste aardbeving levend onder het puin vandaan gehaald. Zijn gezichtje doet me aan Boaz denken. We hoorden dat buitenlandse reddingwerkers verwacht hadden nog meer mensen te kunnen redden. Maar veel gebouwen in N. zijn zo slecht gebouwd dat ze helemaal instortten en mensen bedolven hebben.

Ironisch genoeg heb ik de hele week lessen over trauma, traumaherstel,  debriefing na trauma’s, persoonlijk groei na een trauma, weerbaarheid. Soms komt dat emotioneel wel heel dichtbij. Tegelijk voel ik me ook toegerust om terug in N. mensen op psychologisch gebied te ondersteunen. Elke aardbeving zet weer een scherpere stempel van angst in de harten van mensen. Het zet je wereld op zijn kop, als je zulke angst meemaakt. Het roept vragen op. Waarom laat God dit toe? Waarom zou ik bidden als alsnog de bevingen blijven komen? Kan ik wel in N. werken als het niet veilig voelt? Wie ben ik als ik zus en zo reageer op dingen? Wat geven mij zekerheden in dit leven? Mensen in N. hebben vaak al eerdere trauma’s om mee te dealen na de burgeroorlog in dit land. Die worden ook weer naar boven gehaald. Naast al de praktische hulp en wederopbouw hebben mensen ook echt psychische ondersteuning nodig om door te kunnen gaan.

Blijf alsjeblieft bidden voor N. en de mensen daar. Dat God ze zijn vrede geeft. Dat ze zijn liefde kunnen ervaren door de mensen heen die ze helpen. Dat ze kunnen herstellen van deze gebeurtenissen en zich weer veilig kunnen voelen.