Een paar maanden geleden mocht ik een groepje mensen hier in Azië leiden in een discussie. Deze groep mensen helpen veel teams hier om een hele set bijbelverhalen (zo’n 40) in hun eigen taal te leren en door te vertellen. Wat we vaak zien is dat zo’n set verhalen begint met de schepping en zondeval. Dan een paar verhalen uit het Oude Testament (misschien Abraham en David) als voorbeelden van hoe God met mensen omgaat. En dan voornamelijk verhalen van Jezus, zijn lijden, dood aan het kruis, en opstanding. Mogelijk nog één of twee verhalen over hoe we als christenen behoren te leven.

Ik stelde de vraag in hoeverre het overkoepelende verhaal van de hele Bijbel voldoende naar voren komt in deze verhalen sets. Het verhaal van Israel is cruciaal als onderdeel van het overkoepelende verhaal. Wanneer we de verhalen uit het Oude Testament vooral als achtergond gebruiken, dan missen we het Grote Verhaal. Zoals één theoloog het zo mooi zegt: Jezus vat Israel samen. Hij vervult de missie (het verbond) van Abraham, van Mozes en van David.

Deze twee plaatjes hielpen ons om een beeld te krijgen van het Grote Verhaal, en hoe Israel daarin een belangrijke rol speelt: