Onze directeur heeft mij gevraagd om een sessie te leiden voor het leiderschapsteam. Het doel van de sessie is om samen te reflecteren op God’s Woord, het missionaire karakter ervan en de relevantie voor ons werk. Zelf zat hij te denken om de eerste 3 hoofdstukken van het boek Ezra te nemen als uitgangspunt.

Onze groep collega’s komt van over de hele wereld en worden uitgezonden door allerlei verschillende kerken. Samen representeren ze een grote verscheidenheid aan theologische perspectieven en invalshoeken. Wat opvalt is dat het eerste (oude) testament meestal veel minder gezien wordt als een goede basis om het missionaire karakter van de kerk of de zendingsorganisatie te beargumenteren. Daarvoor wordt toch vooral gekeken naar het tweede (nieuwe) testament, waarin het zendingsbevel van Jezus zelf en natuurlijk het missionaire karakter van Paulus roeping en werk centraal staan.

Als voorbereiding voor deze sessie heb ik een mooi artikel gevonden, geschreven door Chris Wright, Truth With a Mission: Reading All Scripture Missiologically. Als je hier dieper in wilt duiken dan is er een goede vertaling van een boek van hem, De Bijbelse Missie: Gods opdracht voor zijn kinderen. Ik zal hier verder niet ingaan op waarom inderdaad de hele Bijbel, het eerste zowel als het tweede testament, missionair gelezen kan (behoort te) worden. Wel een interessant citaat, in zowel Engels als Nederlands, vanuit het artikel:

Certainly, preaching mission from the Old Testament usually rouses people’s curiosity, mainly because it is unexpected. Many people, in my frequent experience, are surprised to hear a sermon on mission based on a text from the Old Testament. “Mission” is widely viewed as a task originating from some words of Jesus on the Mount of Ascension. It seems to involve sending off somewhat peculiar but doubtless very worthy people to far-off parts of the earth to work for God in a bewildering variety of ways, and then to return from time to time to tell us about their adventures and ask for continued support. Since nothing of that sort seems to have happened in the Old Testament (not even Jonah came home on furlough to raise funds for a return trip to Nineveh), mission is deemed “missing, presumed unborn” in that era.

Wanneer ik over zending preek vanuit het Oude Testament, wekt dat meestal zeker nieuwsgierigheid op bij mensen, voornamelijk omdat het onverwacht is. Veel mensen, in mijn ervaring, zijn verrast om een preek te horen over zending gebaseerd op een tekst uit het Oude Testament. “Zending” wordt vooral gezien als een taak dat voortkomt uit wat woorden die Jezus heeft uitgesproken op de berg tijdens Hemelvaart. Het lijkt vooral betrekking te hebben op het uitzenden van enigzins eigenaardige maar zonder twijfel hele goede mensen naar verre oorden om daar voor God te werken op ontzettend veel verschillende manieren, en die dan af en toe terug komen om ons te vertellen over hun avonturen en om blijvende ondersteuning te vragen. Omdat het erop lijkt dat zoiets niet gebeurt lijkt te zijn in het Oude Testament (zelfs Jona kwam niet thuis op verlof om financiële ondersteuning te krijgen voor zijn terugreis naar Ninevé), zending wordt gezien als “ontbrekend, niet voorkomend” in dat tijdperk.