Werkreis naar Zuid-Azië

Nieuwe werk- en leefsituatie

Zoals de nieuwsbrieflezers al gehoord hadden is ons verlof in Nederland dit jaar veranderd in ‘werken op afstand’. Afgelopen november is mijn (Dineke’s) vader overleden, aan de gevolgen van alvleesklierkanker. Hij had de diagnose in januari 2017 gekregen, is toen geopereerd in februari en kreeg daarna een chemokuur. Helaas werden in september uitzaaiingen van de kanker vastgesteld. De ziekte kreeg toen snel veel invloed op zijn gezondheid en op 10 november moesten we afscheid van hem nemen. We missen een hele lieve, inspirerende vader.

In overleg met onze organisatie hebben we rond de zomer besloten om voorlopig ons werk in Zuid-Azië op afstand voort te zetten. Omdat wij ondersteunende functies hebben (Klaas heeft verschillende ‘werkpetten’ op, maar coacht o.a. mensen in het reflecteren en evalueren van hun werk, en werkt eraan mee dat Gods Woord op een cultureel begrijpelijk manier gecommuniceerd wordt. Dineke leidt de ontwikkeling en professionalisering van Member Care wereldwijd in onze organisatie.) die goed via mail en Skype te doen zijn, is dit gelukkig mogelijk.

De afgelopen maanden waren intensief, en best een achtbaan. Het besluit om op afstand te gaan werken voor een periode, is niet makkelijk genomen. Het veranderde veel in ons leven: we moesten een huis zoeken (we wonen nu in Zuidlaren), het opbouwen van een nieuwe sociale cirkel, wennen aan het werken via internet, en missen van ons leven en de collega’s in Zuid-Azië. Ook ben ik in verwachting van ons derde kindje, die in maart geboren zal worden. Daar middenin het proces van afscheid nemen van mijn vader. Blogs schrijven kwam er daardoor niet zo van. We hadden genoeg dingen die we wilden delen met onze achterban, maar je hoofd zat vaak te vol om stil te zitten en te schrijven.

Op werkreis naar Zuid-Azië

Voor Klaas zijn werk is het handig om collega’s en partners met enige regelmaat face to face te zien. Hij is daarom op het moment voor twee weken in Zuid-Azië. Hieronder wat hoogtepunten van de afgelopen week. (Foto’s zijn onscherp gemaakt voor veiligheidsredenen.)

‘Op kantoor aan het werk met mijn team van EthnoArts. Onderwerp: hoe creeëren we bewustzijn bij lokale kerken en vertalers om hun culturele artistieke gaven te gebruiken, zodat de Bijbel beter wordt begrepen?’

‘Deze vrouw werkt al jarenlang als vertaler voor haar eigen lokale taal. Hier vertelt ze hoe ze bij het vertalen van Psalm 103 geraakt werd en gedragen wist door zo’n grote God. Vooral in haar verdriet om haar overleden man. Ik mocht deze teams helpen om beter te reflecteren op hun werk, zodat het Woord in de eigen taal nog meer impact kan hebben.’