Gisteren was mijn verjaardag. Genoten van cadeautjes op bed van mijn liefies, en een heerlijk ontbijt. Daarna een nieuwsbrief die al geschreven was door Josine, voorzitter van ons thuisfrontteam, verstuurd. Het scheelt een last, dat het TFT de fondsenwerving op hun schouders neemt. Er is nog een flink bedrag nodig aan financiële steun… en dat bericht zorgde even voor een diepe zucht.
Ons zwervend bestaan geeft me ervaringen van diepe zinvolheid: mogen bijdragen aan de jonge kerk in Zuid-Azie, God beter leren kennen door de ogen van vrienden van overal, door afhankelijkheid (financieel, relationeel) juist verbinding te vinden, steeds weer ervaren dat God degene is die Blijft in alle veranderingen. Tegelijk is het niet zonder een kostenplaatje. Stress, door onzekerheid over de financiën, of dit wel de beste keuze is voor onze kinderen en familie, of we genoeg in balans blijven tijdens alle transitie, of ik vriendschappen opoffer door te vertrekken, trekt soms zijn tol. En dat voelde ik gisteren weer goed.
En toch geloof ik erin. Ik geloof erin dat God groter is dan ik, en dat zijn weg volgen de weg van liefde is. Ik probeer wijze keuzes te maken met het perspectief dat ik heb, en geef het aan Hem.
Janneke Huisman, die met haar man betrokken is bij de Roma-kerk, schreef vandaag een mooie blog over hun zwervende bestaan. In die blog stond dit gebed van Ignatius van Loyola:
Teach us, Lord,
To serve You, as you deserve,
to give, without counting the costs.
to go into battle, without counting the wounds.
to toil, without finding rest,
to work, without asking for a reward.
Let the fact that we do what we do Your will,
be a reward.
In het Nederlands:
te geven zonder de kosten te tellen,
te werken zonder beloning te verwachten,
behalve dat ik weet dat ik Uw wil doe.
Ik denk dat in dat ‘uw wil doen’ meer zit dan alleen een gedachteloos opofferen. Het is een vertrouwen in dat God groter is, liefde is, uit is op bloei en ontwikkeling, waarin je mag meebewegen, in zijn aanwezigheid.
_
Afbeelding bij deze blog is een schilderij van Matthijs Röling, te zien in het Drenths Museum in Assen wat ik gisteren met mijn moedertje bezocht.
Mooi schilderij. Alleen dat vogeltje op de voorgrond… Wat moeten we daar nu mee? Hij lijkt echt dood, maar misschien ligt zij alleen maar heerlijk te rusten in de Geest?
Ik hoop en bid trouwens dat de financieen voor jullie heruitzending rond gaan komen. Hartelijke groet van Tjerk
Ha Tjerk, dankjewel! Haha, dat vogeltje… vast aan t rusten in de Geest :)!