(Kijk op de foto pagina voor een foto verslag van de laatste 3 weken)


Afgelopen zaterdag zag ik Dineke weer nadat ik 3 weken daarvoor vertrokken was naar het verre westen in dit land. Voelt toch nog onwennig dat ik geen rijst meer te hoeven eten, dat ik keuze heb uit meer dan 1 kleur groente, dat we ‘gewoon’ drie keer per dag eten, dat ik me niet in een slaapzak hoef te wurmen, dat ik niet meer met nieuwe luizenbeten te maken krijg, dat ik Nederlands kan praten, dat ik een goed plekje voor mijn ‘grote boodschap’ moet vinden, dat ik niet om elke hoek een spectaculair nieuw uitzicht krijg van Gods oneindige creativiteit, dat ik niet meer hoef te stinken, dat ik niet elke dag een multi vitamine hoef te slikken, dat ik niet bij elke beweging nieuwsgierige blikken op me heb, dat ik niet meer ’tashi deleh’ (Tibetaanse groet) zeg in plaats van ‘namaste’ (Hindu groet). Nou ja, ik kan nog wel even doorgaan. Heel anders dus. Anders en fascinerend.

verschillende werelden

verschillende werelden

Wat gaaf om een kijkje in het leven te krijgen van mensen die amper buiten hun eigen dorp of regio komen, die met hun hele cultuur en godsdienst gericht zijn op hun ‘grote buren in het noorden’. Deze groep heeft een sterk identiteitsgevoel die niet overeenkomt met ‘de’ nationale identiteit. We hebben gemerkt tijdens ons onderzoek dat het moeilijk is om mensen persoonlijke vragen te stellen. Ze zijn allereerst wat wantrouwend ten opzichte van buitenstaanders. Ze vragen zich af wat zij er nou aan hebben als er onderzoekers komen. Toeristen weten ze wel raad mee; die kun je onderdak en voedsel verlenen voor een goede prijs, en vaak zijn ze gefascineerd door de lokale boeddhistische godsdienst en willen ze graag rondgeleid worden in het klooster. Maar onderzoekers lijken vooral voor hun eigen gewin te komen. Die gebruiken alle data om later een boek te schrijven en daarmee geld te verdienen. Hebben zij dus niks aan.

oud vrouwtje vertelt een traditioneel verhaal voor opname

oud vrouwtje vertelt een traditioneel verhaal voor opname

Deze ideeën hebben we zo goed mogelijk kunnen weerleggen. We willen graag verhalen, liederen, dans op video en geluid zetten om dat later aan hun terug te kunnen geven op dvd of ander materiaal. Zodat deze belangrijke culture zaken bewaard blijven voor komende generaties. Ook willen we bijdragen aan goede beslissingen van de overheid en NGO’s voor verbetering van de educatie mogelijkheden. Daarom stellen we ook zo veel vragen over hun taal. Allereerst willen we de mensen daar dienen op hun eigen voorwaarden. We hebben de sterke hoop dat we in de toekomst een ingang kunnen vinden om ook het evangelie met hen te delen, door bijbel verhalen te vertalen en vertellen in hun eigen taal en op hun eigen culturele manier van verhalen vertellen.

veel-eisende religie

veeleisende religie

Ik krijg vaak een dubbel gevoel als ik in zo’n context ben. Aan de ene kant geniet ik enorm van de andere cultuur en de mensen. Aan de andere kant is het moeilijk om te zien hoe verstrikt ze zijn in een veeleisende godsdienst. Maar hopelijk is dit onderzoek een eerste stap in de richting van transformatie. Niet het afzweren van alles wat met je godsdienst en cultuur te maken heeft, maar juist het benadrukken van het unieke en mooie daarin. En God de Schepper het laten omvormen tot eer van Hem. Of het nu een boeddhistisch dorpje is ergens in een verlaten vallei, of de multi-culti wijk in Utrecht, we moeten altijd onze cultuur laten omvormen door Hem, zodat het ECHT tot eer van Hem kan zijn.

God is groot!

God is groot!

‘Nog voor de bergen waren geboren, voor u aarde en land had gebaard – u bent, o God, van eeuwigheid tot eeuwigheid.’ (psalm 90:2)